Stary szkuner „Nadzieja” odbywa przybrzeżne rejsy wycieczkowe. Na jego pokładzie, pod okiem kapitana Angełowa, grupka dzieci poznaje smak żeglarskiego życia oraz zasady marynarskiego kodeksu. Zarząd portu postanawia jednak przekazać statek na złom, a kapitana przenieść na emeryturę. Młodzi przyjaciele kapitana postanawiają ocalić „Nadzieję”. Z pomocą przychodzi im Jurek, nastoletni żeglarz z Polski. Pod jego komendą dzieci porywają statek. Wielka przygoda niespodziewanie staje się niebezpieczna, gdyż pod pokładem przebywa przestępca, szukający ukrytej tam cennej ikony.

"Przede wszystkim cała sprawa wydaje się niejasna. Na ekranie oglądamy piękny żaglowiec, który wyglada jak nowy. Decyzja zniszczenia go robi wrażenie absurdalnej - a to przecież główny motyw organizujący dramaturgię utworu. Gdy więc to, co widzimy na ekranie, nie pokrywa się z tym, o czym przekonują nas autorzy, film nieuchronnie zaczyna zmierzać ku klęsce. /.../ Kolejnym mankamentem filmu są dialogi czy szerzej - cała słowna, informacyjna warstwa filmu. Bohaterowie Porwaniato przecież nastolatki, a tymczasem ich sposób prowadzenia rozmów przypomina język sześcioletnich dzieci. W konsekwencji cała poetycka warstwa filmu zostaje unicestwiona. Sprawiedliwie przyznajmy, że film nie jest pozbawiony pewnych walorów. Został pięknie sfotografowany, ciekawie zróżnicowane są sylwetki dzieci, a młodociani aktorzy dobrze przez reżysera prowadzeni. Niestety, to wszystko nie rekompensuje naiwnej prostoduszności scenariusza". Magdalena Sztuka, Film 51/1985 "Rozmaitych watków jest /.../ w tym filmie bez liku, a kazdy z nich został obarczony funkcją dydaktyczną. Film adresowany jest do dzieci starszych, które, podobnie zresztą jak dorośli, za nadmiarem dydaktyki bynajmniej nie przepadają. A właśnie nadmiar dydaktyki jest główną wadą Porwania. /.../ Mankamenty rekompensuje w pewnej mierze atmosfera romantycznej przygody, którą udało się zawrzeć w filmie. Bardzo dobrze "gra" uroda czarnomorskiego wybrzeża Bułgarii". Julitta Nowicka, Ekran 1/1986

Sceny zmagania się dzieci z wodą wdzierającą się do statku kręcono na warszawskiej pływalni na ulicy Inflanckiej. Dekoracja zbudowana była na dnie pustego basenu. Wiekszą część zdjęć realizowano w okolicach znanych bułgarskich miejscowości wypoczynkowych: Sozopola, Nesebyru i Burgas.