W przededniu wojny główny bohater, profesor Gabriel Tomicki, prowadzi dyskusję ze swym naukowym adwersarzem, profesorem Dog-Leśniewskim. Gdy rozpoczyna się II wojna światowa, Tomicki widzi go w mundurze oficera Wojska Polskiego. Ponieważ zazdrości mu również powodzenia towarzyskiego i sukcesów wśród płci pięknej, sam również postanawia zaciągnąć się do wojska. Rozpoczyna długotrwałą wędrówkę po nękanej nalotami i atakami wojsk hitlerowskich Polsce chcąc spełnić swój wymarzony cel – otrzymać własny karabin i dokonać bohaterskiego czynu.

W filmie Petelskich Barbara Krafftówna wciela się w postać Florentynki, tancerki kabaretowej i sąsiadki głównego bohatera, do której żywi on długo skrywane uczucie. Zarówno jej kreacja, jak i rola partnerującego jej Bronisława Pawlika były uważane przez recenzentów są kluczowe zalety „Don Gabriela”. Sam film odebrany został niejednoznacznie, podkreślano udany sposób ukazania Warszawy w pierwszych dniach wojny, zastrzeżenia budziła zaś konstrukcja dramaturgiczna oraz sylwetka i charakterystyka głównego bohatera. „Don Gabriel” stał się również obiektem ataku ze strony kombatantów i dawnych uczestników kampanii wrześniowej z powodu przekłamanego przedstawienia oficerów i żołnierzy Wojska Polskiego.