Film opowiada o początkach radzieckiej kosmonautyki ukazanej ze współczesnej perspektywy. Oglądamy zdjęcia Bajkonuru, kosmodromu zbudowanego w 1955 roku, po którym zostały rdzewiejące konstrukcje, po stepie poniewierają się szczątki kapsuł. Reżyser łączy współczesne nagrania z materiałami archiwalnymi. Udało mu się dotrzeć do sześciu radzieckich kosmonautów – Hermana Titowa, Gieorgija Greczki, Witalija Żebrowa, Władimira Sołowiowa, Aleksandra Ławiejkina i Walerija Polakowa. Rozmawiał z konstruktorem rakiet prof. Konstantinem Feoktistowem, pionierem medycyny kosmicznej prof. Olegiem Gazeko, prof. Anatolijem Grigoriewem i Wierą Pacajewą, wdową po kosmonaucie. Odnalazł uczestników eksperymentów medycznych Jewgienija Kiriuszyna i Michaiła Griszkowa. Udało mu się również uzyskać dźwiękowe fragmenty seansów łączności Ziemi ze stacją orbitalną i zarejestrowane na dyktafonie dzienniki kosmonauty Walerego Polakowa, nigdy wcześniej nie pokazywane materiały z moskiewskich archiwów. Z tego bogatego materiału Drygas skonstruował fascynujący film. Po mistrzowsku buduje w nim nastrój zachwytu kosmosem i radości spełnionych marzeń, odsłaniając jednocześnie tajemnicę okrutnych eksperymentów medycznych prowadzonych na ludziach i zwierzętach oraz tragedię katastrof i śmierci, by wreszcie zakończyć goryczą zawodu, bezsensu i pustki.