Dla całego Rzymu „szczególnym dniem” jest w filmie dzień wizyty Hitlera. Z tej okazji odbywa się wielka manifestacja i monumentalna defilada sił faszystowskich. Antonietta zatroskana jest wyłącznie domowymi porządkami, do których przystępuje zaraz po wyjściu domowników. Jej mąż jest faszystowskim funkcjonariuszem niższego szczebla. Przypadkowa wizyta w mieszkaniu sąsiada, byłego spikera włoskiego radia, oczekującego deportacji, staje się dla bohaterki momentem przełomowym. Konfrontacja jego sposobu myślenia z mentalnością przeciętnej Włoszki, aprobującej dotąd bezkrytycznie otaczającą rzeczywistość sprawia, że Antonietta zaczyna nabierać dystansu i sceptycyzmu.

„Szczególny dzień” to studium psychozy faszyzmu, ukazane na tle autentycznego epizodu historycznego, refleksja moralna nad wartościami preferowanymi przez tamten ład. W tle odświętnie wystrojonego Rzymu, ryczących głośników i wiwatujących tłumów ukazuje cichy dramat człowieka, wyrzuconego poza nawias „zdrowego faszystowskiego społeczeństwa”.