Film zrealizowany przez Orsona Wellesa stanowi przeciwieństwo pietyzmu i wysublimowanej precyzji pamiętnej adaptacji Laurence'a Oliviera. Jest odtworzeniem oryginału w jego najbardziej posępnym i okrutnym wymiarze, co nadaje dziełu cechy mrocznego thrillera. Na efekt końcowy miał z pewnością wpływ bardzo niski budżet filmu, w rezultacie czego został on nakręcony w ciągu zaledwie dwudziestu trzech dni, z użyciem ośmiu tylko, teatralnych w swym charakterze dekoracji. Typowe dla Wellesa piękno wizualne i znakomite rozwiązania inscenizacyjne zderzają się więc ze zbyt statycznym obrazem. Film miał swoich zwolenników, doceniających twórczą wyobraźnię reżysera, która ich zdaniem ożywiła dramat Szekspira, pozbawiając go teatralności, ale przez większość widzów i krytyki „Makbet” nie został dobrze przyjęty.