11-31 lipca 2013 r.; kino Iluzjon

29 lipca mija 30. rocznica śmierci wielkiego mistrza kina - LUISA BUÑUELA.
Z tej okazji chcielibyśmy przypomnieć widzom Iluzjonu dzieła tego oryginalnego artysty - wizjonera, określanego często zaszczytnym mianem „ojca filmowego surrealizmu”. W przeglądzie twórczości zobaczymy przede wszystkim dzieła reżysera z tzw. okresu meksykańskiego. Wśród nich znajdą się filmy takie jak: Zapomniani, Zbrodnicze życie Archibalda de la Cruz czy Anioł zagłady. Nie zabraknie również klasycznych obrazów artysty z ostatnich lat jego działalności. Na srebrnym ekranie będziemy mieli okazję zobaczyć m. in. Dyskretny urok burżuazji, Widmo wolności i Mroczny przedmiot pożądania. Na przegląd zapraszamy w dniach: 11 – 31 lipca.

PLAN PROJEKCJI:

Anioł zagłady 11.07.2013, godz 18:00 Sala Stolica
Dziewczyna z wyspy 12.07.2013, godz 18:00 Sala Stolica
Dziennik panny służącej 12.07.2013, godz 20:00 Sala Stolica Polska Kronika Filmowa
Viridiana 13.07.2013, godz 20:00 Sala Stolica Polska Kronika Filmowa
Zapomniani 15.07.2013, godz 18:15 Sala Stolica
Córka oszusta 16.07.2013, godz 20:00 Sala Stolica seans z lektorem Polska Kronika Filmowa
Gorączka w El Pao 17.07.2013, godz 18:00 Sala Stolica
Tristana 18.07.2013, godz 18:00 Sala Stolica
Jutrzenka 18.07.2013, godz 20:00 Sala Stolica seans z lektorem Polska Kronika Filmowa
Nazarin 19.07.2013, godz 20:00 Sala Stolica Polska Kronika Filmowa
Widmo wolności 20.07.2013, godz 18:00 Sala Stolica
Rzeka i śmierć 21.07.2013, godz 18:00 Sala Stolica
Zapomniani 22.07.2013, godz 20:00 Sala Stolica Polska Kronika Filmowa
Tristana 23.07.2013, godz 18:00 Sala Stolica
Szymon z pustyni 23.07.2013, godz 20:00 Sala Stolica Polska Kronika Filmowa
Viridiana 24.07.2013, godz 18:00 Sala Stolica
Widmo wolności 24.07.2013, godz 20:15 Sala Stolica Polska Kronika Filmowa
Zbrodnicze życie Archibalda de la Cruz 25.07.2013, godz 18:00 Sala Stolica
Dyskretny urok burżuazji 25.07.2013, godz 20:00 Sala Stolica Polska Kronika Filmowa
Nazarin 26.07.2013, godz 18:00 Sala Stolica
Dziennik panny służącej 27.07.2013, godz 18:00 Sala Stolica
Mroczny przedmiot pożądania 28.07.2013, godz 20:15 Sala Stolica Polska Kronika Filmowa
Droga do nieba 29.07.2013, godz 18:15 Sala Stolica seans z lektorem
Dyskretny urok burżuazji 29.07.2013, godz 20:00 Sala Stolica Polska Kronika Filmowa
Anioł zagłady 30.07.2013, godz 18:00 Sala Stolica
Gran Casino 30.07.2013, godz 20:00 Sala Stolica seans z lektorem Polska Kronika Filmowa
Piekło namiętności 31.07.2013, godz 20:00 Sala Stolica seans z lektorem Polska Kronika Filmowa

Szczegóły i rezerwacje: TUTAJ.

Ceny biletów na seanse: 11 - 13 zł.

Kino Iluzjon; Ul. Narbutta 50 a; 02-536 Warszawa
Kasa kina – 692 804 460; iluzjon.rezerwacje@fn.org.pl

OSOBY DO KONTAKTU:
Marlena Gabryszewska, tel.: 692 769 246; e-mail mgabryszewska@fn.org.pl

Luis Buñuel urodził się 22 lutego 1900 roku w hiszpańskiej wsi Calanda położonej w Aragonii. Studiował w Madrycie na Wydziale Filozofii i Literatury, który kończy z tytułem doktora. W 1925 roku Buñuel wyjechał do Paryża, by podjąć pracę w Międzynarodowym Instytucie Współpracy Kulturalnej. W tym czasie po raz pierwszy obejrzał film Fritza Langa „Zmęczona śmierć” (1921), który wywarł na nim tak wielkie wrażenie, że postanowił zająć się pracą w branży filmowej. Został słuchaczem Akademii Filmu, a rok później pracował jako asystent reżysera u boku Epsteina podczas realizacji filmu „Mauprat”, a w 1928 roku „Upadek domu Ucherów”. W tym samym roku zadebiutował już własnym filmem „Pies andaluzyjski”, do którego scenariusz napisał z Salvadorem Dali. Podczas pierwszego publicznego pokazu na sali była obecna grupa surrealistów z André Bretonem na czele. Film został entuzjastycznie przyjęty, jako spełnienie nadziei na powstanie kina surrealistycznego mającego dokonać radykalnych przemian w sferze ludzkiej świadomości. Zrealizowany w 1930 roku obrazoburczy „Złoty wiek” wywołał największy chyba skandal w historii kinematografii, skazując artystę na dłuższą przerwę w działalności artystycznej. Również późniejszy dokument „Ziemia Hurdów, ziemia bez chleba” (1932) przyczynił się do zawodowej banicji reżysera. W 1946 roku, po krótkim pobycie w USA, Buñuel wyjechał do Meksyku, gdzie po zakończeniu wojny domowej emigrowało wielu hiszpańskich intelektualistów i artystów. Zrealizował tam 20 filmów. Jednym z najważniejszych dokonań reżysera „okresu meksykańskiego” był film „Zapomniani” (1950). Jest to szokująca okrucieństwem przedstawionych wydarzeń opowieść o dzieciach z wielkomiejskich slumsów, ukazana w poetyce marzenia sennego i halucynacji. Filmy tego okresu, np. „Zbrodnicze życie Archibalda de la Cruz” (1955), „Nazarin” (1958), czy „Anioł zagłady” (1962) zawierają nadrealną wizję świata, nieciągłą, a także nielogiczną. Reżyser każe widzowi doszukiwać się znaczenia. Na początku dany jest obraz rzeczywistości realnej, codziennej, która wkrótce ulega wewnętrznemu zakłóceniu. Bohaterzy przeżywają dziwne przygody. Chaos, który panuje w ich duszach podlega uzewnętrznie¬niu, powoduje zakłócenie porządku świata. Widoczny jest też żart, kpina i ironia – elementy będące główną bronią reżysera w walce, którą toczył w imię surrealistycznych ideałów.

W 1955 roku Buñuel rozpoczął realizację międzynarodowych koprodukcji w Europie. W 1961 roku został zaproszony do Hiszpanii, by zrealizować „Viridianę”. Film stanowiący bezpośrednie oskarżenie hiszpańskiego katolicyzmu i faszyzmu nie został dopuszczony na ekrany, a reżyser ponownie zmuszony do wyjazdu z kraju. Nagrodzony jednak Złotą Palmą obraz stał się wielki sukcesem artysty. Jego kolejne dzieła realizowane we Francji przyjmowane były z coraz większym szacunkiem i ciekawością. Stał się tam żywym klasykiem, czczonym przez krytykę i festiwalowych jurorów. Filmowa twórczość Luisa Buñuela powstała z pragnienia buntu. W swych dziełach operował bardzo często środkami gwałtownymi i szokującymi, przejaskrawieniem, okrucieństwem i szyderstwem. Jednakże czynił to w imię wartości, które były mu niezmiernie bliskie – w imię wolności. W filmach Buñuela obecna jest erotyka, która stwarza aurę tajemnicy, posiada niejasne związki z najgłębszymi, utajonymi pokładami ludzkiej osobowości, z niewiadomego pochodzenia impulsami – „Zbrodnicze życie Archibalda de la Cruz”, „Dziennik panny służącej” (1964), „Piękność dnia” (1967), „Tristana” (1970). Bohaterowie filmów Buñuela cierpią z powodu przeżywanych konfliktów między naturalnymi impulsami a regułami życia społecznego. Bardzo często konflikty te ujawniają się w niepohamowanym pragnieniu zbrodni. Budzą się w nich pragnienia, które były dotychczas zepchnięte poza sferę świadomości, zabronione pod karą społecznej klątwy, domagają się jednak swej realizacji. Pragnienia te wyzwalają się w alogicznych działaniach postaci, często są to niepohamowane obsesje, które prowadzą do autodestrukcji bohaterów. W 1973 roku Buñuel otrzymał Oscara dla najlepszego filmu zagranicznego za „Dyskretny urok burżuazji”. Ostatni swój film „Mroczny przedmiot pożądania” zrealizował w 1977 roku. Artysta zmarł 30 lipca 1983 roku.